Opłata adiacencka to opłata którą właściciel (użytkownik wieczysty) nieruchomości jest zobowiązany zapłacić gminie:
- w związku z podziałem nieruchomości (art. 98a - u.g.n.)
- w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości (art. 107 ust. 1 u.g.n.)
- w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi (art. 146 ust. 2 u.g.n.)
Definicja opłaty adiacenckiej została ustalona w art. 4 pkt 11 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.) - Dz. U. 2018 r. poz. 2204 z późn. zm.
Art. 4 pkt 11 u.g.n. precyzuje źródła środków finansowania, które są przeznaczone na budowę infrastruktury technicznej. Opłatę adiacencką można zatem nałożyć tylko wówczas, gdy infrastruktura techniczna (np. drogi, kanalizacja, wodociągi) powstała za środki Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, pochodzące z budżetu Unii Europejskiej lub innych środków zagranicznych niepodlegających zwrotowi. Przy ustalaniu opłaty adiacenckiej nie ma znaczenia fakt, że właściciel nie chce skorzystać z nowo powstałych instalacji (do obciążenia opłatą wystarcza bowiem samo stworzenie takiej możliwości) ani okoliczność, że nie zamierza sprzedawać nieruchomości. Przepis art. 4 pkt 11 u.g.n. wskazuje ponadto, że opłata adiacencka może zostać nałożona na właściciela (użytkownika wieczystego) nieruchomości w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem nieruchomości.
Nałożenie opłaty adiacenckiej na właściciela (użytkownika wieczystego) nieruchomości następuje decyzją wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Decyzja może być wydana jeżeli rada gminy podejmie uchwałę wskazującą procentową stawkę tej opłaty [Uchwała Nr XVII/125/2004 z dnia 29.10.2004 w załączeniu]. Ustalone przez radę gminy stawki nie mogą zaś przekraczać maksymalnych wskazanych w ustawie. W przypadku gdy opłataadiacencka ma zostać naliczona w związku z podziałem nieruchomości dokonanym na wniosek jej właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa - to wówczas maksymalna stawka ustalona w uchwale rady gminy nie może przekraczać 30% różnicy wartości nieruchomości sprzed podziału i po podziale (art. 98a ust. 1 u.g.n.). Natomiast gdy źródłem nałożenia tej opłaty jest wybudowanie np. przez gminę infrastruktury technicznej, to wówczas maksymalna stawka tej opłaty wynosi 50% różnicy wartości nieruchomości przed wybudowaniem (np. kanalizacji czy drogi) oraz po wybudowaniu tej infrastruktury (art. 146 ust. 2 u.g.n.).
Wydanie decyzji o ustaleniu tej opłaty może nastąpić w terminie do trzech lat od dnia:
- stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej, albo
- stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, o ile w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy dotycząca wysokości opłaty adiacenckiej,
- w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne.
Ustalona w decyzji opłata adiacencka może zostać rozłożona na raty roczne płatne w okresie nie dłuższym niż 10 lat. Może to nastąpić tylko na wniosek właściciela (wykluczone jest rozłożenie opłaty na raty z urzędu). Wniosek może dotyczyć krótszego okresu niż 10 lat. Warunki rozłożenia na raty, w tym liczba rat, terminy płatności i wielkość poszczególnych rat, określa się w decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej.
Załączniki:
