Cmentarzysko kurhanowe - Wpisane do rejestru zabytków Nr A-1336. Cmentarzysko kurhanowe z epoki późnego brązu oraz wczesnego średniowiecza. Rozpoznano 206 kopców ziemnych o średnicy podstawy od kilku do 30 m i wysokości od kilkudziesięciu cm do 3 m. Cmentarzysko w Osinie należy do największych pół kurhanowyh zachowanych na Pomorzu Zachodnim. Pole kurhanowe położone jest po obu stronach toru kolejowego relacji Szczecin – Kołobrzeg, około 1250-1750 m na płn-wsch. Od stacji kolejowej w Osinie, na płd od rzeki Pilesza, po obu stronach jej dopływu – rzeczki Leśnica. Cmentarzysko zlokalizowane na gruntach leśnych Nadleśnictwa Nowogard.
Kościół p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP - Wpisany do rejestru zabytków Nr 963 Kościół w Osinie leży w najstarszej części wsi, na wzgórzu Grodno, którego zbocza opadają stromo ku płynącej u jego stóp Stepnicy. Pierwszą świątynię wzniesiono z bloków granitowych na planie prostokąta już w XIV wieku. Podczas przebudowy w połowie XIX wieku zaopatrzono ją w sygnaturkę w stylu nowogardzkim lożę kolatorską. Patronat nad świątynią sprawowali dziedzice miejscowego majątku. Do najstarszego wyposażenia kościoła należała romańska chrzcielnica z czerwonego granitu o średnicy 92 cm, którą Rzeszowski datuje na XII – XIII wiek. Aż do 1945 roku kościół w Osinie miał status parafii. Po wojnie długo pozostawał w ruinie, aż w 1981 roku został gruntownie przebudowany i poświęcony 23 października 1983 roku pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP. Erekcji nowej parafii, należącej do dekanatu Maszewo, dokonano 31 maja 1982 roku.
Park podworski - Wpisany do rejestru zabytków Nr 945 Założony prawdopodobnie na przełomie XVIII/XIX w., swobodny, krajobrazowy. Położony na wzgórzu stromo opadającym ku rzece Stepnicy. Zachował się cenny starodrzew komponowany (w tym wiele okazów o charakterze pomników przyrody). W części płn-wsch. położony jest cmentarz rodowy z monumentalnym krzyżem wykutym z granitu (z herbem rodu von Lowitzow).Pałac zniszczony w 1945 r., nie zachowany.
Cmentarz polowy - Wpisany do rejestru zabytków Nr 1157 Założony pod koniec w. po płd stronie wsi, przy drodze do Przypólska. Czytelna jest zbliżona do kwadratu parcela, z bramą od strony drogi. Aleja lipowa wyznacza krzyżowo podział cmentarza na kwatery. Zachowane są w części obiekty sepulkralne i starodrzew komponowany.