• Plan Odnowy Miejscowości

• Kościółfilialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa - Zbudowany w 1822 r. W 1893 r. od strony zachodniej dobudowano kwadratową w rzucie wieżę . Kościół salowy, murowany z kamienia nieobrobionego. Z elementów wyposażenia wymienić należy dzwon z 1893 r. Parcela przykościelna obejmuje obszerny, czworoboczny plac (dawny cmentarz przykościelny), wyznaczony kamiennym murem. Nie zachowała się zieleń komponowana usunięto nagrobki.
• Średniowieczne ruiny grodziska - Wpisany do rejestru zabytków Nr 657

Na miejscu wsi istniało już w epoce neolitu prasłowiańskie grodzisko.

Na granicy Krzywic i Redostowa odkryto cmentarzysko urnowe kultury łużyckiej. Wydobyto tutaj m.in. popielnicę i pierścionek brązowy z V okresu epoki brązu lub początków epoki żelaza. Z tego samego zapewne miejsca pochodzi zapewne grot oszczepu z brązu datowany na rok 1700 p.n.e.

Z okresu rzymskiego (I – IV w. n.e.) pochodzi cmentarzysko z grobami jamowymi, z których wydobyto m.in. 2 oczkowate zapinki, 2 bransolety, klucz żelazny, 2 przęśliki i 4 szklane paciorki. Nad jeziorem Białym – rzekomo w popielnicy – znaleziono brązową monetę cesarza Magnusa Maximusa panującego w latach 383- 388 n.e. W 1971 r. na południe od jeziora szczecińscy archeolodzy odkryli osadę z późnego okresu rzymskiego. Znaleźli tutaj fragmenty ceramiki, żużle żelazne i gliniany przęślik.

Na stromym zboczu prawej krawędzi doliny Gunienicy o wysokości względnej 23 m, w lesie 2 km na zachód od Krzywic, leży słowiańskie grodzisko wyżynne zwane „Schlossberg”, „Hűnengraben”, a dawniej też „Waldburg”. Ma ono kształt skrzyniowego czworoboku (trapez) ograniczonego od północy głębokim parowem. Umocnienia składają się w dwóch częściach: jądra o wymiarach 40 x 50 m oraz okrągło zakończonego podgrodzia wysuniętego na wschód około 40 m. Na grodzisku znaleziono kości wołu i wieprza oraz ceramikę „Późno i środkowosłowiańską”. W 1832 r. Karol Norden opublikował na łamach „Powszechnej Pomorskiej Gazety Ludowej” nowelę „Das Eeiland von Polchow”, w której opisał stojący na grodzisku zamek Flemmingów zwany „Heindehőf” (Leśnym Dworem).

Wg H. Lemckego, pierwsza wzmianka o powstaniu wsi pochodzi z 1291 r. w tym okresie, tj. na przełomie XIII i XIV w., książę pomorski – Bogusław IV szukający środków pieniężnych na prowadzenie wojny z Brandenburgią, spośród innych nadań na rzecz Zakonu Joannitów, nadaje temu zakonowi wieś Krzywice (Bractwo Szpitalne w randze zakonu rycerskiego powstało w Jerozolimie w końcu XI w.; pierwsze nadania na Pomorzu Zachodnim w Sławnie i w Stargardzie nad Iną otrzymało od księcia Czcibora I w połowie XII w.).

W połowie XIV w. – w wyniku najazdów Brandenburczyków Joannici rezygnują z nadania lennego w Krzywicach. W 1334 r. należały Krzywice do zamku w Błotnie, następnie przeszły na własność Ebersteinów z Nowogardu. Przy podziale dóbr w 1569 r. Krzywice dostało się Wolfgangowi von Eberstein z Maszewa. Wieś składała się wówczas z 39 łanów czynszowych, 4 łanów kościelnych, 12 chłopów, 1 zagrodnika oraz karczmy.

Z innych źródeł wynika, że w 1580 r. istniało we wsi 12 gospodarstw chłopskich i 1 gospodarstwo zagrodnicze. Od czasu wprowadzenia prac regulacyjnych przez Komisję Generalną w Stargardzie, wieś była domeną państwową (od 1824 r. należała do Urzędu Inwestytury w Nowogardzie).

W 1821 r. wzniesiono nowy budynek szkoły. Dochody nauczyciela, który był jednocześnie kościelnym i organistą, a także trudnił się pszczelarstwem, wynosiły 123 talary. Do szkoły w końcu XIX w. uczęszczało 66 dzieci. Szkoła podstawowa funkcjonowała w Krzywicach do 1976 r. jako placówka 4 – klasowa.

W 1822 r. wybudowano kościół z głazów narzutowych z wieżą według stylu nowogardzkiego. Był on filią parafii w Redostowie i posiadał 31 ha ziemi. Pastor uprawiał 14 ha. Najcenniejszym wyposażeniem świątyni były organy. Po roku 1945 kościół poświęcono pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa i podporządkowano parafii w Osinie. W końcu XIX w. wieś liczyła 430 mieszkańców oraz 48 zagród. Chłopi zostali oczynszowani już w 1805 r. Obszar wsi wynosił 1070 ha, najwięcej ziemi, aż 159 ha posiadał sołtys. W 1939 r. osada liczyła 326 mieszkańców, w tym 59 gospodarzy.

Krzywice wyzwolone zostały 5 marca 1945 r. W 1949 r. liczyły już 212 mieszkańców, w 1991 r. tylko 161. W 1953 r. założono tutaj rolniczą spółdzielnie produkcyjną. W latach 1945 –1954 osada należała do gminy Długołęka, zaś w latach 1954 – 1975 do gromady Osina. Wśród 46 zagród zachowało się wiele domów szachulcowych. Za domami ciągnie się droga zwana zapłociem, za stodołami stoją jeszcze gdzieniegdzie piece chlebowe.

Krzywice - (Krzywacz, Krzywać przejściowe nazwy Krzywic), niem. Kriewitz. Wieś sołecka w gminie Osina położona 13 km na północny-wschód od Goleniowa i 3 km na zachód od siedziby gminy licząca 181 mieszkańców (stan na dzień 1.09.2008 r.). Grunty osady docierają na zachodzie do doliny rzeki Gowienica. Zabudowa częściowo rozproszona, zaś centrum zachowało plan starej owalnicy słowiańskiej z dwoma stawami na nawsiu. Na wschodnim skraju wioski wznosi się wzgórze 56 m n.p.m., na który stał kiedyś wiatrak.